Fecr-i Âti Edebiyatı

FECR-İ ÂTİ EDEBİYATI (1909 -1912)

Servet-i Fünun dergisi etrafında toplanmış olan sanatçılardan bazıları daha sonra Fecr-i Âti adı verilen hareketi başlatmışlardır. Ancak bu hareket de Servet-i Fünun Edebiyatı'nın bir uzantısıdır. Bu edebiyatın mensupları (Ahmet Haşim, Ali Canip, Mehmet Behçet, Tahsin Nahit, Emin Bülent, Yakup Kadri, Fuad Köprülü, Refik Halit Karay) batıya daha sıkı bağlanmak gayretinden başka bir şey yapmadılar. 1912 yılından sonra kimisi Millî Edebiyat'ın tesirine girdi.

Fecr-i Âti Edebiyatının Özellikleri: 

"Sanat, sanat içindir" ilkesine bağlı kalınmıştır.

Dilde Servet-i Fünuncuların üslubu taklit edilmiştir.

Şiirde aruz vezni kullanılmıştır.

Aşk ve tabiat konularına yer verilmiştir.

En çok serbest müstezat kullanılmıştır.

Fransız sembolistlerinden etkilenmişlerdir.

 

Yayınladıkları bildiride amaçlarını; 

Dilin ve edebiyatın ilerlemesine yardımcı olmak.

Genç kabiliyetleri bir araya toplamak.

Edebi ve fikri konferanslar düzenlemek.

Kamuoyunu aydınlatmak

Batı ile iletişim içinde olmak şeklinde özetlemişlerdir.

 

Topluluk amaçlarını gerçekleştiremeden dağılmış, Ahmet Haşim’ den başka temsilcisi kalmamıştır.

Ahmet Haşim (1885-1933):

Fecr-i Âti topluluğunun en önemli ismidir. Sembolizm akımından etkilenmiştir. Şiirlerinde hayal ve musiki önemli bir yer tutar. Ahenge önem verir. Nesir türünde de eserler vermiştir. Dış dünyayı kendi hayal süzgecinden geçirerek yansıtır. O, şiirlerini anlaşılması için yazmaz. Şiirlerinde; akşam, şafak, mehtap, yıldızlar vb. Unsurlar çok geçer, gerçeklerden kaçış sezilir.

Eserleri: Piyale, Göl Saatleri (şiir); Gurabane-i Lâklâkan, Bize Göre, Frankfurt Seyahatnâmesi (nesir)…